* Bij jezelf blijven *
(For English, please scroll down. Especially for my new Irish friends I decided to translate my stories, so now my abroad fans can enjoy as well ;)) This will also be the case for my book that is on the way. I hope to finish it at the end of this year, but it’s done when it’s done, you can not rush these things 😉 The title I do know already, in Dutch it is going to be ‘Wat nu? Een antwoord op deze tijd’, in English it will be ‘Now what?’ An answer at these times’.)
Nog één ding over reizen. Mijn vriendin Anne vroeg me vorige week hoe het toch komt dat we onszelf zo veel meer bij onszelf voelen als we alleen reizen. En elke keer als we dan thuiskomen, worden we weer zo makkelijk opgeslurpt door het dagelijks leven. Ik dacht hier even over na, en toen kwam het volgende in me op: We worden uit ons eigen centrum getrokken en worden weer geleefd door agenda’s en door anderen, in plaats van verbonden te blijven met onszelf. Ik heb opgemerkt dat ik mijn eigen innerlijke stem veel duidelijk kan horen als ik alleen reis. Ik luister naar mijn hart en vertrouw op mijn buikgevoel en intuïtie aangezien er niets of niemand anders is om op te vertrouwen.
Jaren geleden kon ik niet alleen reizen omdat ik zo overweldigd was door alle externe prikkels dat ik het contact met mijn eigen centrum verloor en direct ging dissociëren. Nu weet ik hoe ik geaard kan blijven zodat ik verbonden kan blijven met mijn centrum. Ik heb dit de laatste paar jaar geleerd, eigenlijk uit nood, toen ik erachter kwam dat ik nog steeds wat oude trauma’s bij me droeg in mijn systeem, in mijn lichaam. Ik heb geleerd hoe ik daarmee om kan gaan door mijn aandacht te focussen en meer en meer bewust te worden.
Nu kan ik reizen zonder mijn interne gevoel van veiligheid te verliezen. Ik kan verbonden blijven met mezelf, en me van daaruit verbinden met anderen. Omdat ik mezelf nu op een diep niveau ken, kan ik mezelf gereflecteerd zien in anderen én kan ik hen zien zoals ze werkelijk zijn. Ik ben niet meer bang om om echt contact te maken, van hart tot hart.
Toen ik vorige week in Ierland was, vroeg ik mensen in pubs en lunchrooms meer dan eens of ik bij hen kon komen zitten aan tafel, als ze een stoel over hadden. Heel fijn om echte verhalen met elkaar te delen over onze levens en wat we gemeen hadden. Elke keer had ik een superleuke tijd met goed gezelschap. Mensen vertelden me dat ze eerst verbaast waren over mijn vraag en uiteindelijk vertelden ze dat ze wilden dat ze dat ook zouden durven. Wie weet wat deze ervaring brengt 😉
* Staying Centered *
One more thing about travelling. My friend Anne asked me last week how come that when traveling alone we feel so much more connected to ourselves. And anytime we get home, we get sucked in daily life so easily. I thougth this over for a little while, and then this came to me: We get towed out of our centre and start being lived by our agenda’s and by others, instead of staying connected to ourselves. I noticed I can hear my inner voice much more clearly when traveling alone. I listen to my heart and trust my guts and intuition since there is nothing or nobody else to trust.
Years ago, I couldn’t travel on my own because I would be so overwhelmed by all the things from the outside that I would lose the connection to  my centre and start to dissociate right away. Now I know how I can stay grounded so I can stay connected to my centre. I learned this out of emergency over the last couple of years, when I found out I was still carrying some trauma with me in my system, in my body. I learned how te deal with that by focussing my attention and becoming more and more conscious.
Now I can go travel without losing my inside feeling of safety. I can stay connected to myself, and therefore, connect with others from this point. Because I now know myself in a deep way, I can see myself reflected in other people, ánd see them as they really are. I’m not afraid anymore to make real contact, from one heart to another.
When I was in Ireland last week, I’d ask people in pubs and lunchrooms more then once if I could join them, when they had a spare seat at their table. Really nice to share some real stories about our lives and about what we had in common. Every time I ended up having a really good time with nice company. People told me they were at first surprised by my question, and ended up by saying that they wished they had the guts to do so. Who knows wat this experience might bring 😉
