Tja, de vraag is, hou je van jam? Als je al van jam houdt, is het waarschijnlijk aardbeienjam. Want, vertrouwd, lekker, zoet, makkelijk en bekend. Vroegah had je alleen maar aardbeienjam. Ok, misschien ook bramen en bessenjam, maar daar hield het ook wel op. Vaak was er 1 favoriete jam en daar at dan ook het hele gezin van, zonder nog na te denken over andere jammetjes.

Nu kom je in de winkel en staat het hele schap vol met jam. Persoonlijk vind ik dit best een hele opgave, om jam te kiezen. Ik hou namelijk van aardbeienjam, want, vertrouwd, lekker, zoet, makkelijk en bekend. En ik weet dat mijn kinderen ook van aardbeienjam houden. Omdat ik het op tafel zet. En ze het dus eten. Maar laatst viel mijn oog op gemberjam. Al eerder geprobeerd en nu zit het potje me weer aan te kijken.

Fijn zijn van die doosjes met meerdere soorten jam, zodat er wat te kiezen en uit te proberen valt. Of je kunt besluiten om elke keer dat de jam op is, te kiezen voor een andere smaak, net zolang tot je het hele schap gehad hebt. Het punt is dat je dat niet zo gauw doet. Of je valt weer terug op de oude vertrouwde aarbeienjam, die iedereen in je omgeving lekker vindt en dus niet voor problemen en discussies aan tafel zorgt.

Het maakt naar mijn idee geen bal uit welke jam je neemt. Als je maar een keuze maakt, liefst een bewuste keuze. Wil je met of zonder suiker, met of zonder stukjes. En het allerbelangrijkste, dat je je beseft dat je keuze alleen het assortiment van de winkel betreft. En dat er dus nog veel meer winkels zijn met meer en verschillende soorten jam. En dat iedereen toch 1 favoriete jam heeft. En dan heb ik het nog niet eens over de jam die mensen zelf maken. Het gaat erom dat je mag proeven van alle soorten jam, dat daar geen gevaar in schuilt. Behalve dan dat je van mening kan verschillen over de smaak ervan, als je bijvoorbeeld voor ananasjam hebt gekozen.

Als jam wordt gebruikt waar het voor bedoeld is, namelijk je boterham lekkerder maken en verrijken, dan is dat prima. Als jam gebruikt wordt om een foodfight te beginnen, kun je er je vraagtekens bij zetten.

p.s. In plaats van jam kun je ook spiritualiteit/ religie/ politieke overtuiging/ persoonlijke overtuiging schrijven.

Is het goed genoeg? Wat je doet, wat je maakt, wat je hebt, wat je leeft? De meeste mensen voelen ergens dat het niet goed genoeg is. Niet op individuele schaal, niet op collectieve schaal, niet op mondiale schaal.

Wat als we beginnen te ervaren dat het wel goed genoeg is? Dat je elke gedachte die deze ervaring ondermijnt, loslaat en niet ingaat op de inhoud? Wat blijft er dan over? Een experiment.

Vandaag. Nu. De komende 10 minuten (want langer dan dat kunnen de meeste mensen de aandacht niet vasthouden bij deze oefening, probeer maar eens). Het eerste wat je tegenkomt dat niet goed genoeg is, gaan herkennen.

De koffie die niet lekker smaakt, het weer als je naar buiten kijkt, de klus die je nog moet afmaken, dat je naar de wc moet maar geen zin hebt om te gaan, wat dan ook.

Opmerken, herkennen, erkennen en dan verzachten. Het is wel goed genoeg. Deze gedachte toelaten. Wat ervaar je, als dit wel goed genoeg zou zijn? Voel je iets van ontspanning, rust? Een begin van ruimte ervaren en helderheid? Of ervaar je nu juist de spanning en onvrede?

Hoe het ook zij, hier heb je iets te doen. Als je rust en ruimte merkt, kun je het experiment herhalen. Als je juist meer spanning voelt, kun je het experiment herhalen. Om te ervaren hoe iets voor je is en dan te verzachten. Tevreden met het moment, precies zoals het nu is.

Goed genoeg.

Het raakt me. In het NRC van afgelopen zaterdag lees ik een column van iemand die de politiek nauwgezet volgt en daar iets van vindt. Hij uit zijn gevoel, zijn persoonlijk ervaren op dit moment. Hij realiseert zich, hardop in het NRC, dat hij zich eenzaam voelt. En dat een goudvis wellicht zal helpen, om het geheel een luchtige draai te geven. Maar de ondertoon is voelbaar.Hij schrijft niet alleen een column, dit is echt.

Normaal is deze man druk, bezig en heeft belangrijke dingen te doen. Hij is onderweg, heeft besprekingen en ontmoet mensen. Hij beschrijft zijn proces tijdens de eerste lockdown, de versoepelingen, de zomer en nu de tweede lockdown. En hij voelt de eenzaamheid nu er niets meer te ‘doen’ valt. Hoe moet hij zichzelf nog gaan afleiden? Hij denkt aan een goudvis.

Want via een Amsterdamse site tegen eenzaamheid komt hij niet verder. Nadat hij had besloten zich niet te schamen voor eenzaamheid, aangezien 40% van de Nederlanders er al voor de Corona crisis last van had, zocht hij een oplossing. De site bleek veel gedoe en toen hij zich wilde aanmelden bestond de pagina niet meer. En kwam hij terug op de goudvis.

Mijn punt is, wat als we niet meer de aandacht naar buiten, maar naar binnen gaan richten? Om te voelen hoe eenzaamheid en afgesnedenheid aanvoelt en vervolgens de aandacht te richten op de veerkracht in jezelf, ook al is het nog maar een heel klein beetje? Kun je je realiseren, ten diepste, dan je niet alleen bent? Dat terwijl je thuis, in je eentje, niet weet wat je moet ‘doen’, ook kunt besluiten om gewoon alleen maar te ‘zijn’? Dat je niets hoeft te doen om wat dan ook op te lossen?

En dat je vanuit die rust en ruimte, vanuit het aanvaarden van hoe het is, en niet streven dat het anders is. Vanuit het loslaten van je verwachtingen en vertrouwen dat ook dit weer voorbij gaat en je het kunt dragen. Met geduld voor jezelf en voor iedereen om je heen en niet oordelend kijkt naar wat er nu gebeurt. Naar je eigen proces, naar alle neigingen die naar boven komen, treuren, somberen, eten, shoppen, alles om jezelf af te leiden en bezig te houden.

Als je jezelf zo kunt zien, zo bezig kunt zien, met alle worstelingen in jezelf, met je omgeving zoals die is, wat zou dat opleveren? Je zou het beter kunnen relativeren, zonder te bagatelliseren. Je zou mild naar jezelf en anderen kunnen zijn, omdat niemand kiest voor de situatie zoals die nu is. Je zou je realiseren dat de enige die ervoor kan kiezen om de situatie op een andere manier te zien, jij zelf bent.

En daar zit potentiële verandering. In hoe je de situatie beleeft, wat het je brengt en wat jij anderen kunt brengen. De keuze om de situatie anders te ervaren. Het verandert de situatie niet, maar wel hoe je ermee omgaat en wat voor energie dit oplevert, positieve of negatieve. En wat je vervolgens uitstraalt naar anderen en die weer naar anderen. Jij kunt een verschil maken voor jezelf en voor de mensen om je heen. Vertrouw daarop. Vertrouw op jezelf. Want die potentie zit in jou, welke richting kies je?

Ja ik wil graag door een roze bril kijken. Met het idee dat de wereld goed is en een fijne plek om te zijn, veilig, verbonden. Het gevoel te hebben en behouden dat iedereen er helemaal mag zijn, met alles erop en eraan. Zonder oordeel of uitsluiting. Ik wil graag uitgaan van de beste intentie die iedereen heeft om het juiste te doen. Vanuit de kennis, het innerlijk weten en het gedragsrepertoire dat iemand op dat moment tot zijn of haar beschikking heeft.

Het is wel eens moeilijk. Niet omdat ik dat niet oprecht geloof, dat iedereen een licht in zich heeft wat je kunt ontwikkelen en uitbreiden. Maar omdat nog heel veel mensen leven vanuit onwetendheid. Daarmee bedoel ik, je kunt niet weten, wat je niet weet. Je weet pas dingen als je ergens tegen aan loopt of dat iemand je iets aanreikt.  Veel mensen leven op de automatische piloot. Ze doen heel veel, maar weten vaak niet eens meer wat precies. Vanuit een wereldbeeld wat je automatisch hebt gevormd gedurende je leven. Je kijkt zoals je kijkt naar dingen. Zoals iedereen dat doet op zijn eigen manier, vanuit zijn eigen referentiekader. Zonder dat je doorhebt dat er nog andere mogelijkheden zijn, andere kijken op de wereld. Zodat je doorkrijgt hoe relatief ieders specifieke kijk is. Zolang alles zijn gangetje gaat en je hebt het redelijk goed, is die noodzaak er ook niet.

Veel mensen die bij mij een Mindfulness training of coaching volgen, geven aan dat ze nooit hadden gedacht dit nodig te hebben. Want het was simpelweg niet nodig. Het moment was er niet naar, want alles liep redelijk op rolletjes. Tot dat je dus op zo’n punt komt dat je wereldbeeld (en je zelfbeeld) wankelt. Mindfulness biedt je een perspectief naast dat wat je tot nu toe onbewust als perspectief hebt aangenomen. En dan ontstaat de notie van keuzevrijheid. Je hebt iets te kiezen, je hebt iets te willen, maar voel je dat ook zo? Kun je jezelf toestemming geven om keuzes te maken die ingaan tegen je omgeving? Die ingaan tegen je eigen overtuigingen, tot nu toe? Maar die je wel een groot gevoel van vrijheid kunnen opleveren?

Iedereen die denkt, goh, ik ben nieuwsgierig of ik wil al een tijdje iets met mindfulness doen, wacht er niet mee. Wacht niet tot je op zo’n punt komt, dat de keuze voor jou gemaakt wordt. Dat je tot stil staan wordt gedwongen. Wees proactief, neem het heft in eigen hand en bepaal zelf hoe je je leven aanstuurt. Je kunt niet kiezen wat er op je pad komt, je kunt wel preventief leren hoe je ermee omgaat. Dat geldt voor persoonlijke issues maar ook voor  mondiale, zoals een tweede, derde of vierde golf van de pandemie of de in aantocht zijnde klimaatcrisis. Dus. Nu is het beste moment, neem contact op voor een vrijblijvende kennismaking en kijk wat het je kan brengen.

 

 

 

 

Meer en meer is het nodig om de blik naar binnen te richten. Juist nu. Kijk om je heen en merk op dat de beperkingen van buitenaf weer meer voelbaar worden. Iedereen is er mee bezig, of keert zich er bewust van af, waardoor je er indirect ook mee bezig bent. We hebben het te doen met de situatie zoals die nu is.

Als we de aandacht naar buiten blijven richten is de kans groot dat we onmacht voelen en misschien zelfs slachtoffer van de situatie. Terwijl we, als we de blik naar binnen richten, ineens de mogelijkheden kunnen gaan zien die er in onszelf zijn. Je weet niet wat je moet en kan doen, totdat je daar licht op laat schijnen.

De volgende 3 must-haves geven enorme mogelijkheden:

  • Je bent je bewust, dan je bewustzijn hebt
  • Je bent je bewust dat je een vrije wil hebt
  • Je bent je bewust van je intentie/ richting

Als je weet wat hiermee bedoeld wordt, dan voel je wellicht ook de mogelijkheden en de potentie hiervan. Je aandacht leren richten op je eigen gedachten, de ruimte tussen gedachten en de mogelijkheden die dit biedt en de effecten ervan. Met compassie naar jezelf en naar je omgeving kijken en opmerken wat voor enorm rimpeleffect dit kan hebben, zeker in deze tijd. Jij kan het verschil maken. Voor jezelf en voor je omgeving.

 

Meld je nu aan voor een GRATIS coachingsgesprek.

 

 

Vaak zijn mensen onderweg. Ergens heen. Om iets te doen. Of iets te bereiken. Of iets te behalen. Ook nu. Nu je dit leest. Wat herken je hiervan? Op welke gebieden? Werk? Prive? Familie? Sport? Hobby?

Dit geeft niet zelden stress en een opgejaagd gevoel. Er moet nog zoveel af. Je komt daar maar niet aan toe. Dit klusje staat nog op je ’to do’ lijstje. Wanneer heb je daar nou eens tijd voor?

Vertragen. Al is het maar een seconde. Doe de dingen die je moet doen, maar dan met 1 sec. vertraagtijd. In plaats van onderweg zijn in ‘doe-modus’, kun je ook onderweg zijn in ‘zijn-modus’. Voel je adem, waar zit ie? Hoog of laag? En vertraag dan.

Je zit niet meer in de 5e of 6e versnelling, maar je bent teruggeschakeld naar 3, of zelfs 2. Ze zeggen wel ‘de reis is belangrijker dan het doel’. Als je het doel al behaald, hoe heb je dan de reis ervaren? We hebben alleen maar nu. Een heleboel keer ‘nu’ achter elkaar is de reis.

Hoe voel je je nu? En wat ga je nu doen? En nog belangrijker, hoe ga je nu doen? Of denk je, ‘maar nu even niet..’? Realiseer je dat je nooit weet wanneer je laatste nu is. Wat je doet met die bewustwording, is nu de vraag.

‘Het leven is een reis, neem niet teveel bagage mee’.

Iedereen bouwt in zijn leven een pakket aanvaringen op. Als je daar lering uit trekt wordt je steeds wijzer. De uitdrukking is niet voor niets ‘wijsheid komt met de jaren’.

Veel mensen slepen echter vaak het hele pakket mee en zijn daar niet perse gelukkig mee. Het veroorzaakt stress en ongemak in situaties nu. Je hebt bijvoorbeeld nog steeds een slechte relatie met een van je ouders. Of je durft je niet over te geven aan de liefde omdat je ervaringen daarmee niet al te best zijn.

Op het moment dat je gericht en bewust aandacht gaat geven aan die patronen, aan die bagage die je meesleept, krijg je er zicht op. Als je er zicht op krijgt heb je een keuze. Die keuze bepaalt wat je ermee gaat doen en hoeveel last je nog hebt van die ervaring.

Een Mindfulness Training geeft de mogelijkheid om in een wetenschappelijk bewezen kader oefeningen te doen en inzicht te krijgen in hoe dat bij jou werkt. Het wordt duidelijk hoe ervaringen die je hebt opgedaan doorwerken in situaties nu.

En het belangrijkste; je krijgt handvatten wat je daar nu aan kunt doen. De meerwaarde van de Mindfulness Trainingen die ik geef is dat je er een stuk coaching bij krijgt in hoe je de theorie en de oefeningen inzet in jouw eigen praktijk. Kijk bij de referenties wat dit mensen al heeft opgeleverd.

Neem contact op voor een GRATIS en vrijblijvend kennismakingsgesprek.

 

 

 

 

Waarheid bestaat niet en wijsheid komt met de jaren.
Ik heb lang gedacht ‘hoezo levenservaring?!’ Daar had ik al jong veel van opgedaan en niet perse de leukste dingen. Maar inmiddels schat ik de tijd meer op waarde en zie ik in dat ik van iedereen kan leren. Of dat nou een praktische wijsheid is (ja buurman, ik ga een steiger gebruiken om te schilderen en geen wankele trap) of een levenswijsheid (mijn oma zei; we rommelen allemaal maar wat aan). Maar ook grootse wijsheid:
Mahatma Ghandi zei:
 
‘Thoughts generate words,
words generate actions,
actions generate habits,
habits generate character,
character breeds destiny’
Met andere woorden; als je grip hebt op je gedachten, dan heb je grip op je ‘lot’ en hoe je leven loopt. Dat betekent niet dat je je leven helemaal kunt bepalen. Maar wel voor een flink deel.
 
Het begint allemaal bij gedachten. Gedachten geven ons een kader waardoor we de wereld zien. En ook hoe we mensen, omstandigheden en situaties zien. Weet jij wat je denkt en waarom? Hoe is het zo gekomen dat je op deze manier denkt, deze dingen vindt, over heel veel dingen een mening hebt? Is het je eigen mening, onderzocht en gevormd door jezelf? Of heb je de mening overgenomen en voor waar aangenomen? Wat denk je dat anderen denken? En hoe komt dat dan weer? En wat heeft dat weer voor invloed op jou in het dagelijks leven en hoe je tegen dingen aankijkt?
De kracht van gedachten. Iets om over na te denken.

Hoe je naar de wereld kijkt bepaal je niet zelf. Dat wordt grotendeels bepaald door je achtergrond, je ervaringen, hoe je bent opgegroeid en hoe je omgeving er nu uitziet. Kortom, door je referentiekader.

Dit wordt pas een probleem als je denkt dat hoe jij de wereld ziet, de waarheid is. Want dat heb je het gevoel dat je dat beeld moet verdedigen. En als er veel emoties bij komen kijken, dan kun je het gevoel hebben dat je zelfs (verbaal) moet aanvallen. Om jouw wereldbeeld te kunnen verdedigen.

Het punt is, er is geen waarheid. Net als uit de film ‘The Matrix’ heb je ’the red pil’ en ’the blue pil’. Beiden zijn waar op het moment dat je ze slikt. De aard der dingen bestaat niet zoiets als ‘goed’ of ‘fout’ of ‘waar’ of ‘niet waar’. Het simpelweg is. Intrinsiek zonder oordeel. Het oordeel heeft de mens erover.

Als je dit inziet, heb je een keuze. Elke keer weer. Waar kies je voor? En wanneer stel je dat beeld bij? Want ja, dat mag. Je beeld bijstellen, je bedenken en van gedachten veranderen, op het moment dat je nieuwe info tot je neemt. Dat is het mooie van Vrije Wil.

Lees dit stukje nog eens. En dan met het COVID verhaal in je gedachten. Of die irritante collega. Of je moeder. Of de klimaatverandering. Voel je ‘m? De keuze is reuze. Het vraagt moed en daadkracht om te bepalen waar je staat. Om uit je bubbel te komen en de realiteit onder ogen te zien. Te voelen dat jij die keuze kan maken. Laat dit even tot je doordringen. Anders wordt er voor je gekozen.

Op het moment dat je dan daadwerkelijk gestart bent met een behandeling vanwege bijvoorbeeld burn-out klachten en gaat bekijken wat het ‘probleem’ is en wat eraan ‘gedaan’ kan worden, zit je precies op het punt waar ik het over wil hebben. Wat mij betreft gaat een behandeling of mindfulness training niet over een probleem, maar eerder over een onderzoek. Een onderzoek naar jezelf, naar je eigen systeem en hoe je met zaken en situaties omgaat. Daar hoeft niks aan te worden opgelost, maar eerder met open, heldere, niet oordelende aandacht naar gekeken worden. En dan gaan kijken wat helpend zou kunnen zijn.

In een mindfulness training werken we daarom onder andere met meditaties. Welke aspecten van jezelf kom je tegen als je 20 minuten met je ogen dicht stil zit? Wat voor gedachten, gevoelens en fysieke sensaties komen er naar boven? Dat zegt namelijk in het klein veel over patronen die zich in het groot vaker voordoen. Welke gedachten en gedragspatronen herken je bij jezelf? Hoe verlopen ze? Wat kun je ermee en wat moet je ermee? Hoe kun je ze bijsturen zodat situaties in het vervolg anders verlopen? Hoe ga je met jezelf om als dat niet of onvoldoende lukt? Ben je dan kritisch of kun je mild blijven naar jezelf? En wat voor verschil maakt dat in het moment, in je dag, in je leven? Daar gaat mindfulness over.

En dit is niet iets wat je op een gegeven moment geleerd en onder de knie hebt. Het in een ‘ongoing proces’, je bent er nooit mee klaar. Deprimerend? Misschien. Tot je je realiseert dat je elke keer weer NU hebt, uiteindelijk hebben we allen maar NU. En na ‘eerder’ is ‘NU’ het beste moment om ergens mee te beginnen. Bijvoorbeeld met je mindful bewust zijn van dit moment.