Naar een mindful bewustzijn toewerken is niet alleen een doel op zich. Het is ook een middel om dingen te bewerkstelligen. Dat is intrinsiek tegenstrijdig met het gedachtengoed van mindfulness, waar ‘niet streven’ een van de richtingen is waarheen je aan het bewegen bent. Toch kan mindfulness zeker als middel worden ingezet om zaken waar je niet tevreden over bent praktisch aan te pakken.

Het begint namelijk allemaal met bewustzijn, het weten dat iets er is en daarnaast erkenning, het ook de ruimte geven die het vraagt. Als je dat eenmaal voor elkaar hebt, dan kun je praktische gedragsveranderingen in gang gaan zetten en met nieuw gedrag gaan experimenteren. Het punt is, dat je daar niet zomaar komt. Ja, even, natuurlijk weet je waar dit over gaat en is het niet nieuw. Maar hoe zorg je dat dit proces ‘ongoing’ wordt? Zodat je het daadwerkelijk gericht als middel kunt inzetten om situaties om te buigen?

Dat kost tijd. Tijd en aandacht. En energie en geld. In ieder geval 8 weken, dan heb je een stevige basis. Daarna vraagt het onderhoud en verdieping, afhankelijk van wat je wil veranderen en wat er op je bord ligt. Mooier kan ik het niet maken. Ik kan je wel zeggen dat ik blij ben dat het zo’n lekker compact programma is, simpel, helder en wat mij betreft nuchter en praktisch. Zodat je ook na die 8 weken weet wat je te doen staat en dat je niet een bewijs van deelname ‘in the pocket’ hebt waarna je er vervolgens niks mee doet in de praktijk.

Als middel kan mindfulness levens veranderend zijn. Misschien niet eens in de uiterlijke omstandigheden (al heb ik dat wel heel vaak wel zien gebeuren in mijn praktijk), maar zeker in hoe je tegen dingen aankijkt en hoe je ermee omgaat. Je ervaart weer meer regie en grip op je eigen leven. Je weet dat je een keuze hebt en dat je kunt kiezen tussen een gebaand pad, het pad van een ander of je eigen pad. En je hebt de tools in huis waarmee je dat ook kunt doen. Stapje voor stapje. Elke keer weer opnieuw beginnen bij hier en nu. Moet je eens opletten wat voor verschil dat maakt in een jaar.

Naast dat het ontwikkelen van mindful bewustzijn een doorlopend proces is, is het ook een doel op zich. Want als je alleen maar NU hebt, is het een doel op zich om je NU bewust te zijn van hoe het is, met de situatie, met waar je voor staat, met jou. En dit doel kun je elke dag weer, tientallen keren behalen.

Je kunt je niet de hele dag van alles bewust zijn, dan word je overspoeld door alle informatie. Maar allicht een heel stuk meer dan nu het geval is. Want wie herkent dat niet, dat je op de fiets zit of auto rijd en dat je na een tijdje opmerkt dat je er niet bij was met je hoofd, maar op de automatische piloot bent doorgereden, zonder dat je het doorhad. Waar was je? Waar was je bewustzijn? Een interessant vraag, niemand die het antwoord erop weet.

En zo gebeurt dit vaker dan je lief is. Voor je het weet is er een dag voorbij, een maand, een jaar. Voor je het weet ben je oud (als je geluk hebt) en is de tijd bijna op. Realiseer je goed dat dit voor IEDEREEN geldt en dat dit een realiteit is waar de meeste mensen niet graag bij stil staan. Merk je dat je eroverheen leest nu? Dat je denkt, ‘nou dat valt wel mee, dat zien we dan wel weer’? Feit is, de tijd gaat voorbij. Een Japans gezegde luidt; ‘de levensdraad blijft hetzelfde, of je hem nu huilend of lachend afwikkelt’.

Dus waar kies je voor? Wist je überhaupt wel dat je een keuze hebt? Hoe je je tijd besteedt en hoe bewust je dat doet? De meeste mensen zijn bewust bezig met iets van sport, om je lichaam fit en in conditie te houden, om letterlijk lekker in je vel te blijven zitten. Daarnaast zijn de meeste mensen (in het Westen) niet bewust bezig om hun ‘mind’ fit en in conditie te houden. Terwijl je ook deze aandachtspier kunt trainen, waardoor je je beter kunt focussen, je concentratie kunt vasthouden en je daardoor realiseert dat je een keuze hebt. Dat je kunt kiezen waar je je aandacht aan besteedt en hoe je dat doet, ongeacht de omstandigheden. Of het nou een periode lekker gaat in je leven en alles soepel lijkt te gaan, of dat je in een periode zit waarin het niet zo best gaat en je bijvoorbeeld ernstig ziek wordt, je baan verliest of gaat scheiden.

It’s up to you.

Op het moment dat je dan daadwerkelijk gestart bent met een behandeling vanwege bijvoorbeeld burn-out klachten en gaat bekijken wat het ‘probleem’ is en wat eraan ‘gedaan’ kan worden, zit je precies op het punt waar ik het over wil hebben. Wat mij betreft gaat een behandeling of mindfulness training niet over een probleem, maar eerder over een onderzoek. Een onderzoek naar jezelf, naar je eigen systeem en hoe je met zaken en situaties omgaat. Daar hoeft niks aan te worden opgelost, maar eerder met open, heldere, niet oordelende aandacht naar gekeken worden. En dan gaan kijken wat helpend zou kunnen zijn.

In een mindfulness training werken we daarom onder andere met meditaties. Welke aspecten van jezelf kom je tegen als je 20 minuten met je ogen dicht stil zit? Wat voor gedachten, gevoelens en fysieke sensaties komen er naar boven? Dat zegt namelijk in het klein veel over patronen die zich in het groot vaker voordoen. Welke gedachten en gedragspatronen herken je bij jezelf? Hoe verlopen ze? Wat kun je ermee en wat moet je ermee? Hoe kun je ze bijsturen zodat situaties in het vervolg anders verlopen? Hoe ga je met jezelf om als dat niet of onvoldoende lukt? Ben je dan kritisch of kun je mild blijven naar jezelf? En wat voor verschil maakt dat in het moment, in je dag, in je leven? Daar gaat mindfulness over.

En dit is niet iets wat je op een gegeven moment geleerd en onder de knie hebt. Het in een ‘ongoing proces’, je bent er nooit mee klaar. Deprimerend? Misschien. Tot je je realiseert dat je elke keer weer NU hebt, uiteindelijk hebben we allen maar NU. En na ‘eerder’ is ‘NU’ het beste moment om ergens mee te beginnen. Bijvoorbeeld met je mindful bewust zijn van dit moment.

Mindfulness of mindful zijn is niet iets wat je zomaar even leert of even doet. Niet voor niets bestaat de 8 weken training uit 8 weken. Daar zit een zekere opbouw en gelaagdheid in die een verandering van welke aard dan ook nodig heeft. Tegelijkertijd is het niet nieuw, de kennis is minstens 2500 jaar oud en iedereen kent het en kan het. Het punt is dat we onszelf de tijd vaak niet gunnen om het ons te her-inneren. Om het opnieuw in te voelen en te integreren in ons dagelijks bewustzijn.

Pas als je tegen een burn-out aanzit, overspannen bent of op een andere manier niet door kan met je leven zoals je dat gewend was, door innerlijke of uiterlijke omstandigheden, dan word je gedwongen om stil te staan bij wat er aan de hand is. Je komt dan vaak bij de huisarts terecht, de POH GGZ of bij een eerstelijns psycholoog. Helaas is ook daar vaak een wachtlijst, weinig tijd en niet altijd de (ervarings)kennis en kunde aanwezig om zaken bij de oorzaak  aan te pakken.

Mijn ervaring en van mijn deelnemers is dat het best een tijd duurt voordat er met een behandeling begonnen kan worden en dat er relatief veel tijd tussen de afspraken zit. Zeker in het begin ben je dan vooral actief aan het ‘wachten’ in plaats van dat je actief aan de slag kunt gaan op het moment dat je momentum voelt. Jammer, want daarmee gaat kostbare tijd en motivatie verloren.

Jaaa ik voel het stromen deze dagen! En als je dat voelt, zit je op de goede weg…

Vraag jij je ook wel eens af of je nog op de juiste weg zit? En wat is dan de juiste weg en hoe weet je dat?

In de stilte kun je het beste je eigen innerlijke stem horen…

Je zou elke dag 15 minuten de tijd kunnen nemen (zet een wekkertje) om tijd voor jezelf te maken. Om even niets te doen, op een stoel te gaan zitten en te voelen hoe het nu met je is.

Wat voel je in je lichaam en wat gebeurt in je lijf als je de dag mentaal even doorneemt? Reken maar dat je lichaam signalen afgeeft, de kunst is ze te leren verstaan.

Als je dit lastig vindt om zelf te doen, kun je binnenkort meedoen met mijn 7 dagen ‘Echt Leven’ challenge.

Voor niks!

Gewoon om jezelf eraan te herinneren dat je elke dag even tijd voor jezelf mag nemen.

Hoe doe je mee? Stuur je gegevens door via het contactformulier.

Binnenkort voeg ik je dan toe aan een appgroep waarbij je dagelijks, 7 dagen lang, een geleide meditatie, een oefening en een ‘bezin’ zin toegestuurd krijgt.

Geen zorgen, mocht het toch niks voor je zijn, dan kun je altijd de groep gewoon weer verlaten, geen probleem!

Doe je mee?  

– Forien –

Mmmm opvallend. Ik heb meerder mensen gehoord de afgelopen weken, sinds er weer meer ‘mag’, dat mensen eigenlijk niet ‘meer’ willen..
 
En dan met name sociale contacten. Superleuk hoor met vrienden afspreken. Heel fijn dat het weer kan. Maar eigenlijk wil ik het niet. Dat is wat ik hoor, is dat herkenbaar?
 
De vraag is dan; mag dat? Mag je dat, in eerste instantie van jezelf, niet willen? Durf je dat even ruimte te geven? En denk je dat het mag van anderen? Of ligt daar toch een beetje een sociaal taboe op?
 
Ik heb me al eerder, voor de corona tijd, er over verbaasd dat alles ‘leuk’ leek te moeten zijn. Zeker als je afspreekt met mensen. Zelf ben ik groot fan van het Amerikaanse ‘just hang out’, oftewel, samen tijd doorbrengen zonder pretenties. Maar ik merk ook dat ik dat lastig vind met mensen. Is dat misschien ook een cultuur dingetje?
 
Er moet altijd iets ‘gedaan’ worden lijkt het. Maar misschien zat dat alleen in mijn eigen hoofd en is het mijn eigen rusteloosheid die ik tegenkom. Of is ook dat herkenbaar?
 
Mag je zeggen, als mensen, vrienden, vragen of je gezellig komt eten, dat je eigenlijk niet wil? Omdat je gewoon wil hangen op je eigen bank en niet van de ene naar de andere afspraak wil rennen? En dat dat niks te maken heeft met hoe lief je ze vind en hoe je ze op waarde schat?
 
Durf je te luisteren naar je eigen gevoel op dit moment, heb je het lef om daar voor uit te komen en het gewoon te zeggen? In plaats van het even te voelen en je er vervolgens rucksichtlos op de automatische piloot weer in te storten, in al die afspraken waar je eigenlijk niet op zit te wachten omdat het niks wezenlijks toevoegt..?
 
Allicht interessant om eens bij stil te staan. Wat voegt wel iets wezelijks toe? En wie? Waar wil je je kostbare tijd aan besteden?
 
– Forien –

Door Covid-19 zijn er mensen die hun reuk en smaak zijn kwijt geraakt. Ik kan me daar iets bij voorstellen doordat het een tijdelijke bijwerking van de chemokuur was die ik drie jaar geleden mocht ontvangen. Ik ben dol brood met pindakaas en die smaakte ineens nergens meer naar… Dat is vervelend als je dat een keer een dag hebt door een verkoudheid bijvoorbeeld, maar niet meer dan dat. Maar als je weken of maanden achter elkaar niets proeft, is dat voor de meeste mensen verschrikkelijk.

De meeste mensen echter, hebben vaak nauwelijks door hoe hun eten smaakt. Op de automatische piloot is het hap, slik, is die zak nu al leeg? Hoe mooi is het dan ook dat je dagelijkse lunch ineens een smaakexplosie kan zijn. Een gemiddelde cracker met kaas wordt ineens een knapperig gekraak met zachte, zoutige en vettige elementen door de plakjes die er rijkelijk over verspreid zijn. Het knalrode sappig zoete snoeptomaatje wordt aangevuld met het zoutige en de umami smaak van kerrie hummus. En hoe verrassend is een met oprechte aandacht gegeten plak verse komkommer? Of wat je dan ook eet? Je weet niet wat je meemaakt.

Er zijn vele soorten geluk en genieten, eten kan er 1 van zijn. Kijk of je het weer op waarde kunt schatten bij je volgende hap 🙂

– Forien –

De versoepeling is voelbaar.

Hoe ga jij er mee om?
Hou je vast aan de afstand of geef je mee?
Voel je oordelen van jezelf, of van anderen,
en kun je dat verdragen zonder automatisch te reageren?
Lukt het je je omgeving ruimte te geven,
zodat ze zelf afwegingen kunnen maken?
Geef je jezelf die ruimte?
Lukt het om niet oordelend,
met een frisse blik en met
vertrouwen de komende tijd
tegemoet te zien?
Alleen maar NU?
Kun je ruimte maken voor ‘niet-weten’
en ‘niet-handelen’?
En geduld te hebben tot het troebele
water tot stilstand komt en de modder
naar de bodem zakt?
Zodat we weer helder kunnen zien?
Dat is toegepaste mindfulness
in Covid-19 tijd.
Niet makkelijk, wel nodig.
Samen alleen, alleen samen.
– Forien –

Wat een stilte deze maandagmorgen.

Tijdens mijn ochtendwandeling meer vogels dan anders.

Het is geen vakantie en ook geen zondag en toch.

Ik sta stil. Ik kijk om me heen. Een ademoefening, 6x 3 tellen in, 4 tellen uit.

En ik val samen met de stilte. Ik ben aanwezig.

In mijn lichaam, verbonden met de omgeving, met de wereld.

 

Wat een stilte deze  maandagmorgen.

Ik wandel en op straat een verdwaalde auto.

Nu, op dit moment wordt er keihard gewerkt.

In de zorg, in de levensmiddelenindustrie, in de basis.

En ik val samen met de stilte. Ik ben aanwezig.

Verbonden met de omgeving, met de wereld.

 

Ik gun iedereen, al is het maar een moment, rust.

Opkijken van je werk. Samenvallen met de stilte in jezelf.

En vanuit die innerlijke kracht door kunnen.

 

– Forien –

‘Haast. Ik moet niet vergeten te zwaaien als ik mezelf voorbij ren’ – Loesje –

Er lijken grofweg twee stromingen te ontstaan:

– mensen die zich een slag in de rondte werken en tijd tekort komen.
– en mensen die voelen dat er nu ruimte komt en tijd over hebben.

Voor de eerste groep; vergeet niet om jezelf af en toe een schouderklopje te geven en te bedenken dat je doet wat je kan. Vergeet niet bij te tanken en op tijd te rusten, anders val je om en kun je niks meer. Op die manier hou je het vol, je kan het!! Met ups en downs, weet dat er ook weer andere tijden komen.

Voor de tweede groep; neem bewust tijd om na te denken wat je echt belangrijk vindt in het leven. Veel mensen zijn daar nu mee bezig. Wat wil je anders doen als deze crisis voorbij is? Wat wil je echt? En hoe wil je dat gaan aanpakken? Een goede voorbereiding is het halve werk.

* Mijn website heeft een nieuwe indeling en nieuw aanbod, misschien zit er iets bij wat helpend kan zijn, of je nu bij de eerste of bij de tweede groep hoort. Alle trainingen en coaching kun je nu live, digitaal volgen en binnen enkele dagen starten. *

– Forien –

Voor info, vul het contactformulier in of bel/app 06-46433009