Yes!
Zaterdag 19 maart van 15:00 – 17:00
komen we weer bij elkaar om te dansen,
te delen, te mediteren,
te zingen en te helen.
Met vrouwen onder elkaar
gebeurt er iets magisch.
Herkenning en ondersteuning,
een plek waar je helemaal jezelf kunt zijn.
Zonder maskers, in vrijheid.
Voel je eigen vuurtje weer!
Nieuwsgierig? Wees welkom!
Reserveer hier je plek.
Liefs, Forien
Toen ik 6 jaar was, wilde ik al wereldvrede.
Ik probeerde actief bij te dragen door te bemiddelen bij ruzietjes op school.
Langzaam maar zeker groeide ik op en mijn idealen leken steeds minder haalbaar.
En toch.
Jon Kabat-Zinn is de grondlegger van de Mindfulness Training zoals we die nu kennen.
Hij leerde mediteren en werd geïnspireerd door zenboeddhist en vredesactivist Thich Nhat Hanh.
De volgende woorden komen van de Dalai Lama, naar aanleiding van het overlijden van Thich Nhat Hanh, enkele weken terug.
“Zijn leven was van grote betekenis. Niet alleen door met zoveel anderen te delen hoe mindfulness en compassie bijdragen aan innerlijke vrede, maar ook hoe mensen met dat bewustzijn kunnen bijdragen aan de wereldvrede. Ongetwijfeld is de beste manier om hem te eren, verder te gaan met zijn werk om zo de vrede in de wereld te bevorderen.”
Wauw.
Dit is waar ik aan bijdraag.
Inmiddels volwassen heb ik een manier gevonden om actief bij te dragen aan wereldvrede.
Dat is niet niks.
Ik geloof dat als iedereen zijn eigen ‘shit’ zoveel mogelijk opruimt,
er ruimte komt voor het pure, het goede, het universele.
Voor het goed zorgen voor jezelf en goed zorgen voor elkaar.
Ieder op de eigen manier, op de eigen tijd, met eigen mogelijkheden.
Wij zijn degene op wie we gewacht hebben.
Je invloed is groter dan je misschien denkt.
De herfst komt eraan.
Nu nog de nazomer met mooie warme dagen.
Dit is de tijd om te voelen wat er is.
De tijd dat je wat meer naar binnen mag keren.
De overgang tussen de uitbundige zomer
en de herfst met haar bezinning, reflectie en wijsheid.
Langzaam maar zeker laten we dit seizoen weer los
en alles wat het met zich mee bracht.
Je kunt niets vasthouden, alleen maar meebewegen,
als de eerste bladeren, die ritselen in de wind.
Kijk of je kunt blijven voelen en meestromen,
want elke seizoen brengt weer iets moois.
De duisternis kruipt om mij heen en naar mij toe.
Ik denk aan mensen die ik mis en brei dekentjes voor hen die ik lief heb.
Vanmorgen gewandeld, schoenen aan en naar buiten.
Nog niet eerder voelde ik zo duidelijk de seizoenen in mijn lijf,
sinds ik voor mezelf, in mijn eigen tempo werk.
Morgen de persconferentie, het wachten is op sluitingen.
De kunst is om mijn hart open te houden, terwijl de duisternis loert.
Mijn cellen staan nog overeind, zo noem ik het altijd maar.
Ik weet hoe het is als je cellen het hoofd laten hangen,
en je hele wezen in het niets lijkt te verdwijnen.
Zo is het nu niet. Er is licht. In mij, om mij heen.
Het evenwicht, tussen de donkerte aanvaarden, omarmen zelfs,
en daarnaast ook het licht blijven voelen.
Dat heet evenwicht. En heelheid.
De Sint is het land uit en Kerst staat voor de deur.
Hoe sta jij erin deze december? Jammer dat alles anders is, of geeft het ook rust en ruimte?
In klein gezelschap de feestdagen vieren, met oprechte aandacht voor elkaar.
De paar mensen die je dan ziet, durf je die Echte vragen te stellen?
Hoe gaat het met je? En dan Echt naar het antwoord luisteren?
‘Waar werd je blij van het afgelopen jaar?’
‘Waar was je bang voor?’ en ‘Waar ben je bang voor?’
‘Als 2021 je laatste jaar zou zijn, hoe zou je dat jaar dan besteden?’
‘Waar hoop je op en wat zou je anders willen?’
‘Wat ga je precies anders doen en wanneer begin je daar mee?’
In plaats van de aandacht naar buiten te richten, op wat anderen zullen denken,
durf je nu te vertrouwen op je intuïtie, op je innerlijke kompas?
Te voelen wat er in je leeft en dit de ruimte te geven?
En je uit te spreken? Naar degene die je lief zijn?
– Forien –
Het raakt me. In het NRC van afgelopen zaterdag lees ik een column van iemand die de politiek nauwgezet volgt en daar iets van vindt. Hij uit zijn gevoel, zijn persoonlijk ervaren op dit moment. Hij realiseert zich, hardop in het NRC, dat hij zich eenzaam voelt. En dat een goudvis wellicht zal helpen, om het geheel een luchtige draai te geven. Maar de ondertoon is voelbaar.Hij schrijft niet alleen een column, dit is echt.
Normaal is deze man druk, bezig en heeft belangrijke dingen te doen. Hij is onderweg, heeft besprekingen en ontmoet mensen. Hij beschrijft zijn proces tijdens de eerste lockdown, de versoepelingen, de zomer en nu de tweede lockdown. En hij voelt de eenzaamheid nu er niets meer te ‘doen’ valt. Hoe moet hij zichzelf nog gaan afleiden? Hij denkt aan een goudvis.
Want via een Amsterdamse site tegen eenzaamheid komt hij niet verder. Nadat hij had besloten zich niet te schamen voor eenzaamheid, aangezien 40% van de Nederlanders er al voor de Corona crisis last van had, zocht hij een oplossing. De site bleek veel gedoe en toen hij zich wilde aanmelden bestond de pagina niet meer. En kwam hij terug op de goudvis.
Mijn punt is, wat als we niet meer de aandacht naar buiten, maar naar binnen gaan richten? Om te voelen hoe eenzaamheid en afgesnedenheid aanvoelt en vervolgens de aandacht te richten op de veerkracht in jezelf, ook al is het nog maar een heel klein beetje? Kun je je realiseren, ten diepste, dan je niet alleen bent? Dat terwijl je thuis, in je eentje, niet weet wat je moet ‘doen’, ook kunt besluiten om gewoon alleen maar te ‘zijn’? Dat je niets hoeft te doen om wat dan ook op te lossen?
En dat je vanuit die rust en ruimte, vanuit het aanvaarden van hoe het is, en niet streven dat het anders is. Vanuit het loslaten van je verwachtingen en vertrouwen dat ook dit weer voorbij gaat en je het kunt dragen. Met geduld voor jezelf en voor iedereen om je heen en niet oordelend kijkt naar wat er nu gebeurt. Naar je eigen proces, naar alle neigingen die naar boven komen, treuren, somberen, eten, shoppen, alles om jezelf af te leiden en bezig te houden.
Als je jezelf zo kunt zien, zo bezig kunt zien, met alle worstelingen in jezelf, met je omgeving zoals die is, wat zou dat opleveren? Je zou het beter kunnen relativeren, zonder te bagatelliseren. Je zou mild naar jezelf en anderen kunnen zijn, omdat niemand kiest voor de situatie zoals die nu is. Je zou je realiseren dat de enige die ervoor kan kiezen om de situatie op een andere manier te zien, jij zelf bent.
En daar zit potentiële verandering. In hoe je de situatie beleeft, wat het je brengt en wat jij anderen kunt brengen. De keuze om de situatie anders te ervaren. Het verandert de situatie niet, maar wel hoe je ermee omgaat en wat voor energie dit oplevert, positieve of negatieve. En wat je vervolgens uitstraalt naar anderen en die weer naar anderen. Jij kunt een verschil maken voor jezelf en voor de mensen om je heen. Vertrouw daarop. Vertrouw op jezelf. Want die potentie zit in jou, welke richting kies je?
Ja ik wil graag door een roze bril kijken. Met het idee dat de wereld goed is en een fijne plek om te zijn, veilig, verbonden. Het gevoel te hebben en behouden dat iedereen er helemaal mag zijn, met alles erop en eraan. Zonder oordeel of uitsluiting. Ik wil graag uitgaan van de beste intentie die iedereen heeft om het juiste te doen. Vanuit de kennis, het innerlijk weten en het gedragsrepertoire dat iemand op dat moment tot zijn of haar beschikking heeft.
Het is wel eens moeilijk. Niet omdat ik dat niet oprecht geloof, dat iedereen een licht in zich heeft wat je kunt ontwikkelen en uitbreiden. Maar omdat nog heel veel mensen leven vanuit onwetendheid. Daarmee bedoel ik, je kunt niet weten, wat je niet weet. Je weet pas dingen als je ergens tegen aan loopt of dat iemand je iets aanreikt. Veel mensen leven op de automatische piloot. Ze doen heel veel, maar weten vaak niet eens meer wat precies. Vanuit een wereldbeeld wat je automatisch hebt gevormd gedurende je leven. Je kijkt zoals je kijkt naar dingen. Zoals iedereen dat doet op zijn eigen manier, vanuit zijn eigen referentiekader. Zonder dat je doorhebt dat er nog andere mogelijkheden zijn, andere kijken op de wereld. Zodat je doorkrijgt hoe relatief ieders specifieke kijk is. Zolang alles zijn gangetje gaat en je hebt het redelijk goed, is die noodzaak er ook niet.
Veel mensen die bij mij een Mindfulness training of coaching volgen, geven aan dat ze nooit hadden gedacht dit nodig te hebben. Want het was simpelweg niet nodig. Het moment was er niet naar, want alles liep redelijk op rolletjes. Tot dat je dus op zo’n punt komt dat je wereldbeeld (en je zelfbeeld) wankelt. Mindfulness biedt je een perspectief naast dat wat je tot nu toe onbewust als perspectief hebt aangenomen. En dan ontstaat de notie van keuzevrijheid. Je hebt iets te kiezen, je hebt iets te willen, maar voel je dat ook zo? Kun je jezelf toestemming geven om keuzes te maken die ingaan tegen je omgeving? Die ingaan tegen je eigen overtuigingen, tot nu toe? Maar die je wel een groot gevoel van vrijheid kunnen opleveren?
Iedereen die denkt, goh, ik ben nieuwsgierig of ik wil al een tijdje iets met mindfulness doen, wacht er niet mee. Wacht niet tot je op zo’n punt komt, dat de keuze voor jou gemaakt wordt. Dat je tot stil staan wordt gedwongen. Wees proactief, neem het heft in eigen hand en bepaal zelf hoe je je leven aanstuurt. Je kunt niet kiezen wat er op je pad komt, je kunt wel preventief leren hoe je ermee omgaat. Dat geldt voor persoonlijke issues maar ook voor mondiale, zoals een tweede, derde of vierde golf van de pandemie of de in aantocht zijnde klimaatcrisis. Dus. Nu is het beste moment, neem contact op voor een vrijblijvende kennismaking en kijk wat het je kan brengen.
Meer en meer is het nodig om de blik naar binnen te richten. Juist nu. Kijk om je heen en merk op dat de beperkingen van buitenaf weer meer voelbaar worden. Iedereen is er mee bezig, of keert zich er bewust van af, waardoor je er indirect ook mee bezig bent. We hebben het te doen met de situatie zoals die nu is.
Als we de aandacht naar buiten blijven richten is de kans groot dat we onmacht voelen en misschien zelfs slachtoffer van de situatie. Terwijl we, als we de blik naar binnen richten, ineens de mogelijkheden kunnen gaan zien die er in onszelf zijn. Je weet niet wat je moet en kan doen, totdat je daar licht op laat schijnen.
De volgende 3 must-haves geven enorme mogelijkheden:
Als je weet wat hiermee bedoeld wordt, dan voel je wellicht ook de mogelijkheden en de potentie hiervan. Je aandacht leren richten op je eigen gedachten, de ruimte tussen gedachten en de mogelijkheden die dit biedt en de effecten ervan. Met compassie naar jezelf en naar je omgeving kijken en opmerken wat voor enorm rimpeleffect dit kan hebben, zeker in deze tijd. Jij kan het verschil maken. Voor jezelf en voor je omgeving.
Meld je nu aan voor een GRATIS coachingsgesprek.
Als je veel rommel eet, doet voeding niks meer voor je. Je voelt je ‘bleh’.
Als je vaak en veel alcohol drinkt, voel je de potentie van het leven niet meer.
Als je steeds meer en beter wil, is ontevreden zijn je toestand.
Er zit waarheid in ‘less is more’.
Eet twee dagen weinig en sober. Moet je opletten hoe dan een boterham met volle kaas smaakt.
Drink een week lang alleen water en let dan op je helderheid.
Wees een hele dag tevreden met wat er al is en wat je wel hebt. Schat het weer op waarde.
Durf je de controle over de dingen een dag los te laten?
‘Beter slordig relaxed dan perfect gestressed’
Eenvoud zit in kleine dingen. Inzoomen op een bloem in de tuin.
De wind door je haren als je fietst. Een compliment van een collega.
Neem ze in je op en ervaar ze volledig.
Hier & Nu, op DIT moment.