Mag het er zijn?

Mag het er zijn?

Een terugkerend thema wat ik bij veel mensen zie. Vanmorgen kwam iemand die net is gestart met een individuele mindfulness training bij mij. Het was de tweede keer en een van de aanleidingen dat ze hiermee wilde starten was de onrust en het vervelende verkrampte gevoel als ze besprekingen had op haar werk. Daar wilde ze graag vanaf.

 

Nadat we de oefeningen gedaan en besproken hadden en hoe de oefeningen thuis verliepen hadden besproken, kwam de vraag naar boven. ‘Ja maar ik wil graag handvatten van hoe ik hiervan af kom? Gaat dit mij echt helpen en hoe lang duurt dat ongeveer?’

Ze was bereid om te doen wat nodig was om hiermee verder te kunnen. En daar zit het hem nou net in.

 

Van ‘doen’ naar ‘zijn’. Naar ‘mag het er zijn’? Dat vervelende gevoel, die spanning, die verkramping. De stress, het angstige gevoel, de paniek. Al die andere dingen die je ervaart omdat je lijf je verteld dat het genoeg geweest is. Mag het er zijn? Dus juist niet ‘doen’, maar ‘zijn’ en ervaren wat er is, hier en nu? Misschien is het antwoord ‘nee’. Mag dat dan? Dat is het startpunt.