Berichten

,

* Grenzen aangeven *

Stap 1: Voel.

Wat gebeurt er als je grens overschreden wordt? Veel mensen ervaren een verkrampt gevoel op de borst en/of spanning in de buik. Wat gebeurt er bij jou? Onderzoek het en (h)erken het op het moment dat het gebeurt.

Stap 2: Verken.

Check of je reactie hoor bij de situatie nu, of dat je reactie hoort bij een situatie van vroeger. In het laatste geval is je reactie waarschijnlijk groter dan bij de situatie nu past.

Stap 3: Vertel.

Vertel in 4 stappen wat er gebeurt op dat moment;

1) Welke situatie is er?
2) Welk gevoel roept dit bij je op?
3) Welk gevoel zou je liever hebben?
4) Vraag of de ander hier rekening mee wil houden.

Voorbeeld:

1) Je leidinggevende/ je moeder/ een vriendin dringt aan dat je langskomt, maar je bent eigenlijk te moe en  je hebt geprobeerd  om dit aan te geven.
2) Je voelt druk op je borst en een dichtgeknepen keel, je herkent dit als verdriet en je voelt je niet serieus genomen.
3) ‘Ik merk dat ik verdrietig wordt als je zo aandringt, ik zou het fijn vinden als je hoort wat ik zeg en me serieus neemt.’
4) ‘Wil je dat doen?’ (De toon is belangrijk; niet oordelend en verwijtend maar vriendelijk en duidelijk.)

Zonodig herhalen, dat is niet asociaal en ook niet egoïstisch, dat is duidelijk je grens aangeven en daarmee goed voor jezelf zorgen 😉

 

/door

* Mindful Ouderschap *

Mijn kinderen zijn echt geweldig,

wat een leukerds!

Wat ontzettend gaaf

om die persoonlijkheden te zien ontwikkelen!

 

Ze zijn (over het algemeen) vrolijk,

hebben het leuk met zichzelf en met elkaar

en eigenlijk heb ik niks te klagen.

 

Maar wat kost het me ontzettend veel energie af en toe.

Sommige mensen zullen ervaren dat het hen energie geeft.

Helaas ben ik niet een van hen.

 

Voor mij is het belangrijk om goed voor mezelf te zorgen,

op tijd op te laden, me terug te trekken, nee te zeggen.

En dat valt niet altijd mee.

 

Ik heb al aardig wat hobbels genomen in dit proces.

Want mijn kinderen roepen nogal wat bij mij op.

 

We moeten het niet zwaarder maken dan het is,

maar ook niet lichter.

Ik kom nogal wat tegen in het ouderschap,

en mindfulness en compassie helpen me daarbij.

Het zorgt voor meer innerlijk evenwicht.

 

Om liefdevol naar mezelf

en naar mijn kinderen te blijven kijken.

Om liefdevol te blijven naar mijn partner,

met wie ik al heel wat fases heb doorgemaakt.

 

Als je kinderen hebt en je herkent hier iets van,

of je kent iemand die hier iets van herkent,

vraag jezelf dan het volgende af:

 

Waar trekken je kinderen je naar buiten,

bij jezelf vandaan?

 

Wanneer trek je het even niet meer,

vertoon je ander gedrag dan je eigenlijk wil?

En wat zit daar dan onder, of achter?

Wanneer is het tijd om voor jezelf te zorgen?

En wat heb je dan nodig?

 

Jezelf dit afvragen, dat is nodig

om een ‘goede’ ouder te kunnen zijn.

Zodat je kinderen over een aantal jaar kunnen zeggen;

het was niet perfect,

maar mijn ouders hebben hun best gedaan.

En dat was goed genoeg.

 

Het leven is één grote ontdekkingstocht,

en soms kun je dan even iemand gebruiken

die dat samen met je kan onderzoeken.

Want als je goed voor jezelf zorgt,

kun je ook goed voor anderen zorgen.

/door
,

* Reality check *

Wat je ziet,

Is je werkelijkheid.

 

Hoe je kijkt,

bepaalt wat je ziet.

 

Je realiteit is een reflectie van je binnenwereld.

 

Zijn je gedachten donker,

dan zijn je gevoelens donker,

dan is de wereld donker.

 

Zijn je gedachten licht,

dan zijn je gevoelens licht,

dan is de wereld licht.

 

Hoe kijk jij vandaag naar je dag?

/door
, ,

* Innerlijke Wereld Vrede *

Toen ik 6 jaar was, wilde ik al wereldvrede.

Ik probeerde actief bij te dragen door te bemiddelen bij ruzietjes op school.

Langzaam maar zeker groeide ik op en mijn idealen leken steeds minder haalbaar.

 

En toch.

 

Jon Kabat-Zinn is de grondlegger van de Mindfulness Training zoals we die nu kennen.

Hij leerde mediteren en werd geïnspireerd door zenboeddhist en vredesactivist  Thich Nhat Hanh.

De volgende woorden komen van de Dalai Lama, naar aanleiding van het overlijden van Thich Nhat Hanh, enkele weken terug.

“Zijn leven was van grote betekenis. Niet alleen door met zoveel anderen te delen hoe mindfulness en compassie bijdragen aan innerlijke vrede, maar ook hoe mensen met dat bewustzijn kunnen bijdragen aan de wereldvrede. Ongetwijfeld is de beste manier om hem te eren, verder te gaan met zijn werk om zo de vrede in de wereld te bevorderen.”

 

Wauw.

Dit is waar ik aan bijdraag.

 

Inmiddels volwassen heb ik een manier gevonden om actief bij te dragen aan wereldvrede.

Dat is niet niks.

 

Ik geloof dat als iedereen zijn eigen ‘shit’ zoveel mogelijk opruimt,

er ruimte komt voor het pure, het goede, het universele.

 

Voor het goed zorgen voor jezelf en goed zorgen voor elkaar.

Ieder op de eigen manier, op de eigen tijd, met eigen mogelijkheden.

 

Wij zijn degene op wie we gewacht hebben.

Je invloed is groter dan je misschien denkt.

/door

* Compassie voor jezelf *

Een moment van zelfcompassie kan je hele dag veranderen.

Een aaneenschakeling van dergelijke momenten kan het verloop van je leven veranderen.

– Christopher K. Germer –

 

Er zijn zoveel prachtige uitspraken gedaan.

Het is aan ons om ze ook daadwerkelijk te gaan leven.

 

Gisteren had ik iemand in de training, zij vertelde het volgende:

Ze had een afspraak en stond op het punt om weg te gaan,

haar partner wilde nog iets van haar weten en hield haar op.

Vervolgens kwam haar zoontje naar haar toe en vroeg ook iets aan haar.

Dat werd te veel en ze knapte uit elkaar van ongeduld;

‘Ik moet weg, dan zie je toch!’ snauwde ze haar zoontje af.

Zijn gezicht betrok en hij droop af, zonder nog iets te zeggen.

 

Meteen voelde ze zich schuldig, maar ze haastte zich om nog op tijd te komen.

Terwijl ze in de auto zat, had ze tijd om na te denken.

En ineens zag ze het patroon! Ze herkende het!

En toen kwam het..

 

Ze kon toen in plaats van zichzelf voor haar kop te slaan,

mild zijn naar zichzelf. En vriendelijk.

Ze voelde stress en spanning in haar lijf en het was teveel geworden.

Ze had het niet op dat moment zelf herkent, maar wel erna!

Nu kon ze bijsturen.

 

Met nog een beetje pijn in haar buik ervan had ze geglimlacht

en nam zich voor om het ‘s middags aan haar zoon uit te leggen

en zich te verontschuldigen voor haar onaardige, ongeduldige gedrag.

De dag erop gebeurde het weer, maar toen was ze zich er op het moment zélf bewust van!

Ze glimlachte omdat ze het herkende en zakte door haar knieën op ooghoogte van haar zoontje.

 

Ze zei nog steeds glimlachend;

‘Weet je nog dat we het hier gisteren over gehad hebben?’

‘Ik heb nu geen tijd om je vraag uitgebreid te beantwoorden,

maar vanmiddag uit school ben ik er helemaal voor je!’

‘Haar zoon glimlacht nu ook en gaf haar een knuffel. ‘werkse mama!’

/door
,

* Hold your ground *

Neem in je relatie je eigen stuk in.
Relaties bestaan idealiter uit gelijkwaardige uitwisseling
tussen mensen die vanuit hun innerlijke kracht leven.

 

Gelijkwaardig in de zin van ‘gelijke waarde’.

In een partnerrelatie, een familierelatie,

of op het werk.
​​​​
Dat kan ook als je beide een andere rol hebt,
 
of op een andere plek in de hiërarchie piramide zit.
 
 
 
Je weet dan dat je van waarde bent
 
en dat de ander dat ook is.
 
Je kunt je eigen plek innemen.
 
Je kunt je plek ‘ownen’
 
en als er aan gerommeld wordt,
 
weet je wat je waard bent.
 
(Net zoveel als de ander.)
 
‘You can hold your ground’.
 
Op een vriendelijke, compassievolle manier.
 
 
 
Dat kan alleen
 
als je vanuit je eigen innerlijke kracht leeft.
 
 
 
Als je weet wat je waard bent
 
en je grenzen kunt aangeven,
 
dan blijf je (of ga je) naast iemand staan,
 
in plaats van eronder
 
of erboven.
 
 
 
Je ziet dan eerder je eigen ongemak
 
en dat van de ander
 
en je neemt dan verantwoordelijkheid
 
om te gaan staan voor wie je bent
 
en wat je voelt,
 
op een respectvolle en compassionele manier.
 
Je spreekt je waarheid,
 
hoe jij het ervaart.
 
 
 
Hiermee nodig je de ander uit
 
om ook op deze wijze te gaan staan voor zichzelf.
 
Zich ook kwetsbaar op te stellen
 
en de eigen waarheid te spreken.
 
Dan sta je naast elkaar
 
en kun je in verbinding blijven.
 
 
 
Als je merkt dat je verdwijnt,
 
dat je je aanpast of dat je jezelf opblaast,

vanuit verdedigings-

of overlevingsmechanismen,​​​​

herken dit dan.
​​
Volg dan je adem
 
en adem.
​
 
En kom terug

​​naar wie je werkelijk bent,

hier en nu,

in deze situatie,

op dit moment.​​​​​​

 
 
Dat kan spannend zijn,
 
omdat je vaak gewend bent
 
om uit automatisme te handelen.
 

​Je wijst dan naar de ander,
 
terwijl de kracht zit
 
in het omarmen van jezelf

en het ​​veranderen
 
van je eigen gedrag.

 

 

 

/door

* Gewoon Even Zijn *

Van alles wat er te koop is,

van mindfulness tot yoga,

van meditatiecursus tot klankschaalconcert,

uiteindelijk willen we vaak maar één ding;

 

Gewoon Even Zijn.

 

Zonder ergens aan te hoeven voldoen,

zonder productie te draaien,

zonder ‘nuttig’ te zijn,

zonder verwachtingen,

Gewoon. Zijn.

 

Je kunt gaan liggen,

nu,

op de grond.

Laat je lichaam zwaar worden,

verzachten

en adem.

 

Hé hé.

Dat dus.

 

En als je daar meer van wil,

zijn er allerlei mooie vormen voor…

Zodat je er ook echt aan toe komt.

Aan dat Gewoon Even Zijn.

En dan ben je toch iets aan het ‘doen’.

 

Wel zo lekker voor dat kritische brein van ons 😉

/door
,

* Terug naar de kern *

Heel diep van binnen is er licht en heelheid.
 
Het is je natuurlijke staat van Zijn.
 
 
Maar soms kun je het niet meer voelen,
 
kun je je niet meer herinneren
 
hoe dat ook alweer was.
 
 
Door omstandigheden waar je in zit.
 
Door bepaalde overtuigingen,
 
ideeën die je hebt meegekregen van;
 
‘hoe het hoort’
‘hoe het zou moeten zijn’
hoe je wil dat het is’
 
Je kunt je soms voelen
 
als een opgeschud sneeuwbolletje.
 
Waar gedachten en gevoelens
 
in een chaos bij elkaar komen.
 
 
Als je dan verstild, vertraagt,
 
het proces de ruimte geeft
 
en een bedding,
 
dan kan het sneeuwbolletje tot rust komen
 
en kunnen de sneeuwvlokken langzaam
 
naar beneden dwarrelen.
 
 
En dan is er rust.
 
 
 
/door
,

* Reflectie Ruimte *

De laatste 2 weken van december
voelen van oudsher
als Heilige tijd,
vanuit allerlei tradities.
Het licht wat weer terugkomt,
in allerlei vormen.
Terugkijken op het afgelopen jaar,
reflecteren.
Stilstaan bij het Nu,
voelen.
En vooruitkijken naar het komende jaar,
waar wil je wat ontwikkelen?
Kun je alles wat er op je pad ligt zien
als leermoment, als experiment?
Wat nou als je erop vertrouwt
dat alles wat schuurt,
alles wat wrijving geeft
je iets te leren heeft?
Wat een glorie als de inzichten tot je komen
en je voelt dat je de regie weer terug krijgt.
Dat je de opwinding en het enthousiasme kunt voelen
als je eenmaal bepaalde dingen van jezelf begrijpt,
doorvoelt en doorleeft hebt!
Of het nou een Mindfulness Training,
Compassie Training, Coaching,
een Stiltedag, Vuurcirkel of iets anders is…Wat gun jij jezelf het komende jaar
als ondersteuning
bij jouw eigen proces?
Ik wens je mooie dagen!
– Forien –
/door
,

* We steken vuurtjes aan *

Vuur maken.

Lang geleden deden we dat dagelijks.

Het vlees was geschoten, de bessen waren binnen,

het dak gerepareerd.

Tijd voor niet – doen.

Samen om het vuur zitten,

delen, zingen, muziek maken.

We hebben het nodig, in deze tijd.

Buiten is het koud,

en soms is dat het ook van binnen.

Dus laten we het vuur ontsteken,

zodat je het binnen in je brandend houdt.

In een ruime cirkel, zonder oordelen.

Oprecht verbinden met elkaar,

zonder maskers, zonder iets ‘hoog’ te houden.

Het licht te voelen, te hervinden en te schijnen.

Dat is waar we invloed op hebben.

 

 

 

 

/door