Neem verantwoordelijkheid voor wat je voelt.
We zijn gewend en geconditioneerd om controle te hebben.
Als je geen controle hebt, voelt dat dus vaak vervelend.
Dat wil je eigenlijk vermijden en dus sta je er niet bij stil.
En reageer je het af op andere mensen, die vaak dicht bij je staan.
Ga maar na of je dit herkent.
Als je nu kijkt naar het nieuws, gebeurt er hetzelfde.
De wereld is niet meer wat het was en de vraag is of dat nog komt.
We lijken collectief de controle een beetje kwijt te zijn.
Dat voelt oncomfortabel en we willen daar liever niet bij stil staan.
Let erop dat je dat niet afreageert op anderen.
Zoals je dat om je heen ziet gebeuren, dichtbij en ver weg.
Neem in plaats daarvan verantwoordelijkheid voor je gevoel.
Voel wat er te voelen valt en praat erover met elkaar,
over dit oncomfortabele gevoel van de controle kwijt te raken.
Van je eigen vrijheid, de vrijheid in de wereld, van het klimaat.
Let erop dat het niet naar binnen sluipt, je lichaam in,
en zich omzet in angst en somberheid.
Als je verantwoordelijkheid neemt voor je gevoel,
dat krijgt het de ruimte en bestaansrecht.
Je erkent dat je je rot en ‘unheimisch’ voelt,
en soms niet weet hoe het verder moet.
Daarin zijn we samen.
Pas als je dit (h)erkent en aanvaard,
ontstaat er ruimte voor verandering.
Te beginnen bij jezelf, en daardoor bij de ander.
Die anderen hebben ook weer anderen om zich heen,
en zo verder, tot we iedereen op de wereld gehad hebben.
Waar geef jij aandacht aan en voor welke energie kies jij
om te verspreiden over de wereld?
Positieve of negatieve?
Het ongemakkelijke mag er eerst zijn, de ruimte krijgen.
Om vervolgens je aandacht te richten op wat er wel kan,
waar je wel invloed op hebt.
Soms lijkt dat beperkt,
maar vergis je niet in de reikwijdte van een glimlach,
een warm woord of een actie vanuit liefde.