Er gebeurt van alles in mij. Ik merk dat ik ruimte nodig heb ‘to expand’. Om mijn hoogste waarheid te leven en te doen wat daarvoor nodig is. In de eerste plaats is dat het werk wat ik doe. Ik voel aan alles dat dat is wat ik hier te doen heb in dit leven. Mensen bewust maken van zichzelf en het feit dat ze zelf eigenaarschap over hun leven mogen nemen. Mogen, want het lijkt alsof mensen op toestemming wachten en op bevestiging dat het echt klopt wat ze voelen.

 

Je mag het serieus nemen. Voelen wat je voelt en daar je richting op aanpassen. En dan heb ik zelf nog een hele dobber te gaan. Want wat ik mensen leer geld ook voor mij. Mag ik alles voelen en ervaren wat er is? Mag ik daar mijn richting op aanpassen? O wat is dat soms moeilijk. Vooral als het buiten de gebaande paden ligt en je ‘gewired’ bent om door aanpassing te overleven, zoals ik. En toch doe ik het. Stapje voor stapje. Ik wil me niet meer door angst laten tegenhouden, door oordelen, van mezelf en anderen. Ik wil Leven.

 

Herken je dit? In meer of mindere mate? Doe je wat je hier te doen hebt of word je geleefd door wat er van je verwacht wordt? Soms is er een heel zacht stemmetje, een fluistering, die aangeeft dat je een andere weg in moet slaan. Durf je te vertrouwen op je intuïtie en je innerlijke eigen wijsheid? Of duw je het weg omdat het zoveel ongemak met zich meebrengt? Terwijl je merkt dat het zich telkens weer opdringt en vraagt om aandacht, om in het licht gezet te worden. Linksom of rechtsom, de tijd gaat door. Welke keuze maak je? Het is later dan je denkt.

– Forien –